Een wereld van verschillen!

Bedankt voor alle lieve reacties en berichtjes, fijn dat jullie het zo leuk vinden om mijn blog te lezen. Ik ga mijn best doen om er ook deze keer iets moois van te maken. Deze week ben ik begonnen met mijn Swahili lessen en ben ik begonnen op DINKA school. Ik ben hierdoor in aanraking gekomen met de cultuur en geconfronteerd met de grote verschillen tussen de mensen hier en tussen Tanzania en Nederland. Ik heb deze week zoveel gezien en meegemaakt dat het weer een aardig lang verhaal is geworden, sorry alvast! Toch heel veel leesplezier;)

Het grootste verschil waar ik iedere dag mee geconfronteerd wordt, is tijdsplanning. Ik zou iedere dag om 7 uur opgehaald worden door de schoolbus, maar meestal komt hij pas tegen half acht. Vervolgens moet ik dan een uur over een dirty road hobbelen of zoals ze het hier noemen een free african massage road om bij school te komen. In deze schoolbus zitten eigenlijk teveel mensen voor het aantal zitplaatsen, waardoor je dus met twee kinderen half op schoot zit. Tijdens deze rit naar school kijk ik veel naar buiten en zie ik veel van de cultuur en de omgeving. Mensen leven hier allemaal buiten, dus ze zitten, staan en hangen de hele dag op straat. De winkels en marktkraampjes zijn op straat, dus er is zoveel te zien. Ik vind het bizar om de grote verschillen tussen arm en rijk te zien en hoe dicht ze op bij elkaar liggen. Met de bus rijden we de wijken in om de betalende kinderen op te halen, deze leerlingen wonen in mooie luxe grote huizen. Naast deze mooie huizen staan vaak van die krotten, huizen gemaakt van hout en golfplaten en soms wat stenen. Bij deze huizen zie ik dan vaak kinderen en dan denk ik, ik ga nu je buurjongetje ophalen, maar weet dat jij niet naar school gaat vandaag, maar moet werken en dat breekt mijn hart. Daarom ben ik blij dat DINKA ook dit soort kinderen onderwijs biedt, zo kan ik voor deze kinderen toch iets betekenen. Alleen helaas niet voor het buurjongetje…

Tijdens mijn busrit op woensdagmorgen werd ik geconfronteerd met de grote verschillen in opvoeding en de hiërarchie in dit land. Op straat zag ik een moeder een jongetje van een jaar of drie slaan met een grote bamboestok. Dit was zo heftig, net alsof je naar een film aan het kijken bent, maar dit is hier heel normaal. Gelukkig is het bij mij op school verboden om te slaan, want alleen dit beeld kan ik al niet van mijn netvlies krijgen. Laat staan als het ook op school gebeurd bij kinderen die je kent.

Naast dat de busreis al een heel avontuur is, heb ik deze week ook enorm veel nieuwe indrukken en dingen meegemaakt op mijn stage/ vrijwilligerswerk. Wat zijn de verschillen enorm groot in het onderwijs in Nederland en op DINKA.

Maandagmorgen ben ik eerst gaan kijken en meehelpen in de klassen om te zien hoe ze op school werken en welke groepen mij het meest aanspreekt. Zodra ik de klas instapte had ik meteen mijn eerste cultuurshock te pakken voor die dag. Alle leerlingen van de klas gingen achter hun stoel staan en zeiden in koor; welcome visitor. Dit doen ze dus altijd als er iemand binnenkomt, ze gaan staan, begroeten hen met madam Jamie en gaan pas zitten als ik dat tegen hen zeg. Heel bizar om zo begroet te worden. Na deze begroeting heb ik meteen al een klein lesje gegeven aan de kleuters. Tijdens de lunch werd er gevraagd of ik wilde wachten in de dining hall en de hele school verzamelde zich voor de dining hall. Ik moest mijzelf voorstellen aan de studenten en ze hadden een welkom ceremonie speciaal voor mij. Ik moet zeggen; ik werd er wel een beetje ongemakkelijk van toen alle leerlingen voor mij aan het zingen en dansen waren. Je voelt je dan zo speciaal en bijzonder en krijgt al zoveel waardering en respect zonder dat je iets hebt gedaan.

Tijdens de meeting op dinsdag heb ik mijzelf aan het team moeten voorstellen en heeft het team zich aan mij voorgesteld. Ook hier waren meteen cultuurverschillen te horen. Ik stelde mij op de Nederlandse manier voor en vroeg als iemand nog iets wil weten, mag je het altijd vragen. Ik kreeg meteen de vraag; ben je getrouwd? Blijkbaar is dit hier heel belangrijk en hoor je dit altijd te vermelden tijdens het voorstellen. Wanneer je getrouwd bent, wordt je namelijk met meer respect aangesproken en anders gezien. Terwijl wij leerkrachten een meeting hadden, die ongeveer een uur uitliep, waren de kinderen maar aan een film gezet in de dining hall. De drie interns hielden hier het overzicht, nouja dat was de bedoeling. Één intern lag te slapen en de andere waren aan het kletsen, maar alle kinderen zaten braaf op de grond geconcentreerd naar de film te kijken.

Respect is hier sowieso heel belangrijk, je staat als leerkracht echt boven de leerlingen. Als ik mijn flesje water laat vallen dan wordt hij direct opgeraapt en biedt die leerling zijn excuses daarvoor aan. Ik word aangesproken met madam en als ik geen zitplek heb, wordt er meteen een stoel of bank geregeld. Kinderen staan op voor mij, wanneer ik iets zeg tegen de hogere groepen, wordt er meteen geluisterd en wachten ze tot ik zeg dat ze verder mogen gaan. Ik moet zeggen dat ik hier niet echt aan kan wennen. Ook is hier hygiëne en schoon zijn belangrijk. De uniformen moeten altijd proper zijn en goed zitten. Ook worden ze iedere maand gecheckt of hun haar altijd netjes zit, hun uniform heel is, hun nagels schoon zijn en of ze goed hun tanden en tong poetsen, wanneer dit niet het geval is krijgen ze een aantekening in hun agenda voor thuis.

Ik moet ook iedere dag eten op mijn stage, maar dat is iets heel anders dan in Nederland. Sowieso eten ze hier tussen de middag warm, maar wat ze eten. Op dinsdag en donderdag eten ze ugali, dit is een Tanzaniaanse delicatesse. Het ziet er een beetje uit als witte klei en smaakt naar verbrand meel. Dit is nog goed te eten, maar je moet dat in een soep dippen… Deze soep ruikt naar kattenvoer dat al een maand over de datum is en in de soep drijven gedroogde sardientjes met kop en al.. Ik moet zeggen dat ik die soep nog niet heb durven proeven, maar wil het wel nog proberen. Op woensdag eten ze bonensoep, dit is best lekker, maar ziet eruit als gevangeniseten en op maandag en vrijdag eten ze rijst met bonen. Dit is wel lekker.

Een paar dagen meekijken heeft mij zo aan het denken gezet over wat goed onderwijs is en wat in Nederland anders kan? Het niveau hier is namelijk echt veel hoger. In groep 4 maken ze al sommen die ze in Nederland pas in groep 6 krijgen, maar in Nederland maken leerlingen ongeveer 50 sommen per les en hier in Tanzania 12. Hoe kan het zijn dat het niveau hier dan toch hoger is? En vragen wij in Nederland dan niet te veel of wanneer is iets goed of goed genoeg? Genoeg vragen dus om de komende periode over na te denken en waarschijnlijk daarna ook nog.

Donderdag heb ik met Kimberly een gesprek gehad over mijn taken de komende periode en over wat de visie van de school is. De school heeft nl. 60% betalende studenten en 40% kansarme studenten. Het doel van de school is goed onderwijs te bieden voor minder geld en daarmee betalende en kansarme leerlingen verder te helpen. In mijn ogen echt een prachtig doel en ik werk hier graag aan mee. De komende weken ga ik dus veel in de klassen helpen door kinderen individueel extra uitleg te geven en samen extra te oefenen. Ik ga kinderen met gedragsproblemen observeren en daar adviesplannen voor proberen te schrijven. Ik ga kijken of een beloningssysteem kan werken om goed gedrag hier ook te stimuleren. En ik ga de sportlessen verzorgen aan alle groepen, dus iedere middag sta ik lekker te sporten met de kinderen midden in de zon!

Vrijdag heb ik mijn eerste sportles al gegeven aan de groepen 5,7en 8. We gingen slagballen, maar ze hebben hier hele andere regels en ik moest de uitleg in het Engels geven, dat was geen succes, want mijn Engels is nog niet zo toereikend. Ik heb dus gevraagd aan de kinderen van groep 8 wie de regels kende. Die jongen heb ik naar voren laten komen en gezegd dat hij mijn persoonlijke assistent is en mag laten zien hoe je het spel goed moet uitleggen. Dit was dus goed opgelost, hij heeft alles uitgelegd en de vragen beantwoord en ik heb er bij gestaan;)

Dinsdag en donderdag heb ik mijn eerste Swahili lessen gehad, hierin heb ik geleerd hoe je mensen begroet en hierop kan reageren, want begroeten en vragen hoe het gaat is hier super belangrijk. Er is niemand hier op straat die je zomaar voorbij loopt zonder iets te zeggen. Ook kan ik al tellen tot 100.000 en kleine zinnetjes schrijven. Het lezen en schrijven gaat best goed, alleen om het te verstaan is zo moeilijk, alles lijkt zoveel op elkaar. Het is leuk om een beetje in het Swahili te kunnen praten met de mensen hier en ik merk dat mijn collega’s super enthousiast reageren als ik een beetje swahili spreek.

Woensdag heb ik een nieuw kamergenootje gekregen. Best spannend om je kamer te moeten gaan delen met iemand die je totaal niet kent, maar gelukkig klikte het meteen heel goed en hebben wij al erg veel gelachen. Het is gezellig om ’s avonds nog even na te kletsen met iemand.
Na deze drukke week, vol indrukken hebben we een heerlijk weekend gehad. Vrijdag zijn we lekker uit eten geweest met z’n vijven en heb ik een heerlijke westerse pasta op. Ik wist niet dat je zo kon genieten van westers eten na een week vol met rijst, ugali, bonen en groente.

Zaterdag moesten we al om 7.00 klaarstaan, want we gingen op safari in de tarangire. Eerst gingen we de lunch en water halen, maar toen ging de auto stuk, dus moesten we een half uur wachten tot de accu gemaakt was. Toen konden we eindelijk richting tarangire rijden. Het was een prachtige weg langs van de Afrikaanse vlaktes met van die typische Afrikaanse bomen. Af en toe kwamen wij langs van die masai dorpjes, dat zijn echt primitieve hutjes waar ze helemaal niks hebben, alleen de natuur. Ik snap niet dat die mensen zo kunnen overleven, zonder stromend water en elektriciteit. Ook zagen we onderweg masai jongens(tussen 12-16 jaar) helemaal zwart met wit geschminkt. Deze jongens moeten bewijzen dat ze man zijn en moeten 3 maanden alleen zien te overleven in de bush en als ze daarna terugkeren, zijn ze man genoeg en volgt er een ritueel waarbij ze dus geschminkt worden. Ik moet zeggen dat het best een akelig gezicht was hoe ze eruit zagen, het leken wel van die Halloween skeletten. Bizar dat zulke jonge jongens al moeten zien te overleven in de natuur.

Na deze mooie weg en mooie verhalen achter de cultuur kwamen we in het park aan. Het lijkt wel of je een totaal andere wereld in stapt. Je ziet alleen nog maar bomen, natuur en nergens huizen, gebouwen of wegen. We hadden echt gelukt, want de migratie is nu bezig. Dit is dat hele kuddes wilde dieren op zoek gaan naar een waterplas of een nieuw leefgebied. Zo zagen we honderden olifanten en kwamen er zelfs een aantal olifanten een meter van de auto af langsgelopen. Even later kwamen we een kudde buffels tegen. Toen we dichterbij kwamen, begonnen ze te rennen. Het waren er zoveel die gingen rennen dat we alleen nog maar opstuivend zand zagen, echt indrukwekkend. Naast de olifanten en de buffels hebben we ook nog hele kuddes gnoes gezien die aan het trekken waren. Maar het meest bijzonder vond ik de giraffe die naast de auto stonden, die beesten zijn zo indrukkend, rustgevend en mooi. En als klap op de vuurpijl hebben we ook nog twee keer leeuwen gezien die lagen te chillen! Zo bijzonder om te zien, het is alsof je naar een film zit te kijken als je zoveel dieren voorbij ziet komen. We hebben ook heel veel apen, zebra’s, gazelles, impala’s en wrattenzwijnen gezien.

Tijdens de lunch zaten we op een prachtige plek met een geweldig uitzicht waar we de apen zagen spelen. Af en toe kwam er zelfs een baviaan langs die eten probeerde te stelen. Het was echt een fantastische dag en om hem fijn af te sluiten zijn we een drankje gaan doen bij lively lady en hebben we lekker na gekletst, want het was echt een bijzondere dag.

Zondag hadden we een relax dagje. We hebben eerst twee nieuwe vrijwilligers ontmoet en zijn met hen gaan lunchen bij een super luxe hotel en daarna zijn we daar lekker gaan zwemmen. Heel raar om ineens in bikini in de luxe te liggen, want ik ben al aardig gewend aan de lange broeken en shirtjes de hele dag. Ook is hier alles stoffig en vies, dus toen we het hotel instapte en alles schoon was, was dat echt een luxe. Na deze heerlijke middag zijn we naar een westerse supermarkt gegaan om wat beleg, chocola, snoep en chips te halen om de komende weken van te genieten!!

Zo dat was het weer voor deze week! Ik ben benieuwd wat er deze week allemaal op mijn pad gaat komen en wat ik nog meer mee ga maken, want geen dag is hetzelfde en is te plannen. Want oja we hebben deze week ook vier dagen zonder water gezeten boven, want dit was stuk dus moesten we beneden douchen en doorspoelen met een emmertje.

Dankjewel weer voor het lezen, ik ben benieuwd naar jullie reacties!