Mijn droom acherna!
Blijf op de hoogte en volg Jamie
15 Oktober 2017 | Tanzania, Arusha
Een nieuwe reis, nieuwe ervaringen, nieuwe indrukken, nieuwe mensen, nieuwe wereld, dus tijd voor een nieuwe blog! Ik ga mijn best weer doen om jullie zo goed mogelijk op de hoogte te houden en het leven hier zo goed mogelijk te beschrijven. Ik heb alleen nu al gemerkt dat wat ik hier zie en meemaak met geen pen te beschrijven is!
Het is al een jaren een droom van mij om naar Afrika te gaan om de kinderen hier te helpen en iets te betekenen op een project die zich inzet voor deze kinderen, maar heb het eigenlijk nooit gedurfd om deze stap te zetten tot dit jaar. Ik heb in mei mijn ontslag ingediend en verteld tegen mijn directrice dat ik eindelijk ga doen wat ik al heel lang wil; naar Afrika!
Na maanden aan cursussen, papierwerk, voorbereidingen en afscheid nemen, was het dinsdag 10-10 zo ver. Papa, mama en Anouk zouden mij uitzwaaien op Schiphol om vervolgens zelf het avontuur aan te gaan. Dus om half zes zijn we vertrokken richting Schiphol om daar de laatste spullen op te halen die ik nog mee zou nemen naar Tanzania. Daarna de bagage ingeleverd en toen was het tijd voor een kopje thee. Dus ik loop het restaurant in op zoek naar een tafeltje en wat zie ik daar........ zitten 's morgens om half acht mijn vriendinnen mij daar op te wachten!! Ik had dit echt niet aan zien komen en vond het zo lief, had het echt niet verwacht! Het deed mij erg goed om ze nog even te zien, nog even te kletsen. Helaas moest ik alweer snel door de douane en naar het vliegtuig!
Na bijna negen uur vliegen, was ik geland bij Kilimanjaro airport! Nog even een visum aanvragen en dan lekker naar mijn nieuwe huisje. Helaas kwam ik hier al in aanraking met de Tanzaniaanse cultuur. Ik stond halverwege in de rij, maar iedereen die achter mij stond mocht opeens mee naar een andere rij, dus na een uur wachten was ik eindelijk aan de beurt om te betalen.... zegt die vrouw; oja je moet dit formulier invullen, dus toen moest ik weer achteraan gaan staan. Na ongeveer twee uur was ik langs alle rijen en controles heen en kwam ik als laatste het vliegveld uitgelopen. Gelukkig zag ik mijn driver al vrij snel en kon ik lekker naar mijn huisje. Thuis aangekomen na een hobbelige weg, want asfalt of betegelde straten kennen ze hier niet, kreeg ik een korte rondleiding, heb ik mijn spullen opgeruimd en ben ik lekker gaan slapen. Ik heb een super leuk kamertje en beneden is een gezamenlijke woonkamer en keuken. Er hangt een super gezellige en relaxte sfeer en ik heb zelfs warm water, dat is zo fijn!
Woensdagmorgen heb ik eerst uitgeslapen en daarna heb ik mijn ervaringen gedeeld met Manon( een huisgenootje). Daarna ben ik gaan lunchen met Marjolein( dit is mijn begeleidster hier), we hebben meteen een rondje door stad gereden, dit was een hele ervaring. Alles is hier zo anders, ze rijden hier links, ze hebben nauwelijks straatnamen of sowieso geasfalteerde wegen. Overal zie je mensen op straat zitten, hangen, praten en spullen proberen te verkopen in zelf gemaakte kraampjes. Tijdens het pinnen werd ik geconfronteerd met de verschillen tussen hier en thuis. De pinautomaten zitten in stenen hokjes en worden bewaakt door soldaten met enorme geweren. Na het pinnen kwamen drie jongens smeken om geld, want ze hadden honger en geen geld of eten. Je wil ze zo graag dan iets geven, maar marjolein zei dat het waarschijnlijk kinderen zijn die lijm snuiven, dus dat het geld toch niet goed terecht komt. Vond het best heftig om te zien.
Donderdag had ik een afspraak met Marjolein om alles rondom mijn vrijwilligerswerk te bespreken en daarna ben ik ook naar Dinka school gegaan om kennis te maken. Om bij Dinka school te komen moet ik ongeveer een half uur over een weg, nouja weg, meer een zandpad met kuilen van een meter. De school zelf is erg mooi, ze hebben zelfs een voetbal-, beachvolleybal- en basketbalveld, speeltuin, eetzaal en twee gebouwtjes waar de kinderen slapen. De wc's zijn wel gaten in de grond dus dat is zal even wennen worden. Kimberly de eigenaresse van de school was super enthousiast over mijn komst en heel aardig, dus ik heb erg veel zin om te gaan beginnen.
Op vrijdag had ik een citytour met een Faraja gepland staan, een super lieve lokale man. Samen met hem ben ik met het openbaar vervoer, de dala dala,een soort omgebouwd volkswagenbusje naar het centrum gegaan. Daar heeft hij laten zien waar de belangrijke plekken zijn en waar je bepaalde winkels zitten. Daarna zijn we naar een markt gegaan. Nou daar heb ik echt mijn ogen uitgekeken.... Overal zie je fruit, groentes, rijst en bonen liggen in zakken. De mensen roepen de hele tijd naar je en ze willen allemaal iets van je. omdat je blank bent. Tussen de zakken fruit en bonen lagen mensen te slapen en kinderen te werken, heel zielig. Na de markt gingen we naar de vleesafdeling, dit was erg heftig! Je hebt een aantal hokjes naast elkaar waar mensen aan het hakken zijn, overal hangen stukken dier en de grond zat onder het bloed, ik was blij dat we daar snel weggingen. Toen gingen we naar het visgedeelte, een specialiteit hier is gedroogde mini visjes.... en dat gaat stinken, echt niet normaal, ik ging bijna over mijn nek. Na al deze indrukken gingen we dus weer met de dala dala naar huis. Ik dacht al vrij snel dat hij vol zat, alleen dachten ze daar hier iets anders over. Voorin zaten 3 volwassenen en 2 kinderen en in het achterste gedeelte zaten minimaal 20 volwassenen en nog wat kinderen. Ze hingen letterlijk uit het raam.
's avonds zijn we lekker cocktails gaan drinken en uiteten gegaan. Het was heerlijk om lekker garlicbread en pizza te eten na al die rijst;) ja dat wordt nog wat elke dag rijst om het menu.
Zaterdag hadden we een trip naar de waterfalls en de koffieplantage. We moesten eerst naar de waterfalls lopen, dit was een super mooie tocht over loopbruggetjes en stenen over de rivier in een prachtige omgeving. Het was echt alsof je in een film liep, alleen jammer dat er acht jongens meeliepen die continu ons wilde helpen en aandacht nodig hadden. Ze vroegen of we een vriend hadden en of we nog meer informatie of hulp nodig hadden, maar ik kan daar gewoon niet zo goed tegen, laat mij gewoon lekker mij ding doen, als ik je nodig heb, vraag ik het wel. Jammer dat het zo hier niet werkt en dat ze je gewoon vastpakken. Maar eenmaal bij de waterval aangekomen was ik alles weer vergeten, het was zo mooi! De terugweg gingen we via de andere kant van de rivier en moesten we heel ver naar boven klimmen. Op de top van de berg hadden we ook echt weer een fantastisch uitzicht met bomen waarin de aapjes aan het spelen waren. Na een tijdje gerust te hebben dachten we naar de lunch te lopen, maar helaas bleek dit een tocht te zijn van twee uur berg op en berg af. Gelukkig was het een mooie tocht langs en door de plantages van boeren en langs van die plattelandsdorpjes. Heel bijzonder om te zien hoe primitief en gelukkig die mensen nog leven daar.
Zondag zijn we vroeg opgestaan om met winnie mee naar de kerk te gaan. Ze moest daar optreden en zingen en vroeg of wij kwamen kijken, dus hup ik weer mee naar de kerk. Heel leuk om te zien hoe speciaal dat hier is, want iedereen komt hier op z'n allermooist naar de kerk, kindjes in jurkjes met hakjes en in pak. Het eerste uur werd er echt alleen maar gezongen en gedanst en de mensen gingen helemaal op in de muziek. Na een tijdje zaten er zelfs twee vrouwen op hun knieën te huilen op het podium van de muziek. Ook de mannen gingen helemaal los, daar kunnen ze in Nederland nog wat van leren;) Daarna kwam die preek, die was erg lang en saai. Tot slot werden alle speciale gasten genoemd en wij dus ook.... Toen moesten we nog langs de pastoor om kennis te maken en samen te bidden, heel bijzonder dat we zo open ontvangen werden. Daarna zijn we lekker met z'n allen gaan lunchen en morgen ga ik beginnen met werken en daar heb ik heel veel zin in;)
Nou het was weer een hele lap tekst en de volgende keer probeer ik hem korter te houden, maar heb ook zoveel al gezien en meegemaakt, dus ik hoop dat jullie zo toch een beetje op de hoogte zijn. Oja en de foto's van deze mooie uitzichten en zo volgen later;)
Groetjes..
Het is al een jaren een droom van mij om naar Afrika te gaan om de kinderen hier te helpen en iets te betekenen op een project die zich inzet voor deze kinderen, maar heb het eigenlijk nooit gedurfd om deze stap te zetten tot dit jaar. Ik heb in mei mijn ontslag ingediend en verteld tegen mijn directrice dat ik eindelijk ga doen wat ik al heel lang wil; naar Afrika!
Na maanden aan cursussen, papierwerk, voorbereidingen en afscheid nemen, was het dinsdag 10-10 zo ver. Papa, mama en Anouk zouden mij uitzwaaien op Schiphol om vervolgens zelf het avontuur aan te gaan. Dus om half zes zijn we vertrokken richting Schiphol om daar de laatste spullen op te halen die ik nog mee zou nemen naar Tanzania. Daarna de bagage ingeleverd en toen was het tijd voor een kopje thee. Dus ik loop het restaurant in op zoek naar een tafeltje en wat zie ik daar........ zitten 's morgens om half acht mijn vriendinnen mij daar op te wachten!! Ik had dit echt niet aan zien komen en vond het zo lief, had het echt niet verwacht! Het deed mij erg goed om ze nog even te zien, nog even te kletsen. Helaas moest ik alweer snel door de douane en naar het vliegtuig!
Na bijna negen uur vliegen, was ik geland bij Kilimanjaro airport! Nog even een visum aanvragen en dan lekker naar mijn nieuwe huisje. Helaas kwam ik hier al in aanraking met de Tanzaniaanse cultuur. Ik stond halverwege in de rij, maar iedereen die achter mij stond mocht opeens mee naar een andere rij, dus na een uur wachten was ik eindelijk aan de beurt om te betalen.... zegt die vrouw; oja je moet dit formulier invullen, dus toen moest ik weer achteraan gaan staan. Na ongeveer twee uur was ik langs alle rijen en controles heen en kwam ik als laatste het vliegveld uitgelopen. Gelukkig zag ik mijn driver al vrij snel en kon ik lekker naar mijn huisje. Thuis aangekomen na een hobbelige weg, want asfalt of betegelde straten kennen ze hier niet, kreeg ik een korte rondleiding, heb ik mijn spullen opgeruimd en ben ik lekker gaan slapen. Ik heb een super leuk kamertje en beneden is een gezamenlijke woonkamer en keuken. Er hangt een super gezellige en relaxte sfeer en ik heb zelfs warm water, dat is zo fijn!
Woensdagmorgen heb ik eerst uitgeslapen en daarna heb ik mijn ervaringen gedeeld met Manon( een huisgenootje). Daarna ben ik gaan lunchen met Marjolein( dit is mijn begeleidster hier), we hebben meteen een rondje door stad gereden, dit was een hele ervaring. Alles is hier zo anders, ze rijden hier links, ze hebben nauwelijks straatnamen of sowieso geasfalteerde wegen. Overal zie je mensen op straat zitten, hangen, praten en spullen proberen te verkopen in zelf gemaakte kraampjes. Tijdens het pinnen werd ik geconfronteerd met de verschillen tussen hier en thuis. De pinautomaten zitten in stenen hokjes en worden bewaakt door soldaten met enorme geweren. Na het pinnen kwamen drie jongens smeken om geld, want ze hadden honger en geen geld of eten. Je wil ze zo graag dan iets geven, maar marjolein zei dat het waarschijnlijk kinderen zijn die lijm snuiven, dus dat het geld toch niet goed terecht komt. Vond het best heftig om te zien.
Donderdag had ik een afspraak met Marjolein om alles rondom mijn vrijwilligerswerk te bespreken en daarna ben ik ook naar Dinka school gegaan om kennis te maken. Om bij Dinka school te komen moet ik ongeveer een half uur over een weg, nouja weg, meer een zandpad met kuilen van een meter. De school zelf is erg mooi, ze hebben zelfs een voetbal-, beachvolleybal- en basketbalveld, speeltuin, eetzaal en twee gebouwtjes waar de kinderen slapen. De wc's zijn wel gaten in de grond dus dat is zal even wennen worden. Kimberly de eigenaresse van de school was super enthousiast over mijn komst en heel aardig, dus ik heb erg veel zin om te gaan beginnen.
Op vrijdag had ik een citytour met een Faraja gepland staan, een super lieve lokale man. Samen met hem ben ik met het openbaar vervoer, de dala dala,een soort omgebouwd volkswagenbusje naar het centrum gegaan. Daar heeft hij laten zien waar de belangrijke plekken zijn en waar je bepaalde winkels zitten. Daarna zijn we naar een markt gegaan. Nou daar heb ik echt mijn ogen uitgekeken.... Overal zie je fruit, groentes, rijst en bonen liggen in zakken. De mensen roepen de hele tijd naar je en ze willen allemaal iets van je. omdat je blank bent. Tussen de zakken fruit en bonen lagen mensen te slapen en kinderen te werken, heel zielig. Na de markt gingen we naar de vleesafdeling, dit was erg heftig! Je hebt een aantal hokjes naast elkaar waar mensen aan het hakken zijn, overal hangen stukken dier en de grond zat onder het bloed, ik was blij dat we daar snel weggingen. Toen gingen we naar het visgedeelte, een specialiteit hier is gedroogde mini visjes.... en dat gaat stinken, echt niet normaal, ik ging bijna over mijn nek. Na al deze indrukken gingen we dus weer met de dala dala naar huis. Ik dacht al vrij snel dat hij vol zat, alleen dachten ze daar hier iets anders over. Voorin zaten 3 volwassenen en 2 kinderen en in het achterste gedeelte zaten minimaal 20 volwassenen en nog wat kinderen. Ze hingen letterlijk uit het raam.
's avonds zijn we lekker cocktails gaan drinken en uiteten gegaan. Het was heerlijk om lekker garlicbread en pizza te eten na al die rijst;) ja dat wordt nog wat elke dag rijst om het menu.
Zaterdag hadden we een trip naar de waterfalls en de koffieplantage. We moesten eerst naar de waterfalls lopen, dit was een super mooie tocht over loopbruggetjes en stenen over de rivier in een prachtige omgeving. Het was echt alsof je in een film liep, alleen jammer dat er acht jongens meeliepen die continu ons wilde helpen en aandacht nodig hadden. Ze vroegen of we een vriend hadden en of we nog meer informatie of hulp nodig hadden, maar ik kan daar gewoon niet zo goed tegen, laat mij gewoon lekker mij ding doen, als ik je nodig heb, vraag ik het wel. Jammer dat het zo hier niet werkt en dat ze je gewoon vastpakken. Maar eenmaal bij de waterval aangekomen was ik alles weer vergeten, het was zo mooi! De terugweg gingen we via de andere kant van de rivier en moesten we heel ver naar boven klimmen. Op de top van de berg hadden we ook echt weer een fantastisch uitzicht met bomen waarin de aapjes aan het spelen waren. Na een tijdje gerust te hebben dachten we naar de lunch te lopen, maar helaas bleek dit een tocht te zijn van twee uur berg op en berg af. Gelukkig was het een mooie tocht langs en door de plantages van boeren en langs van die plattelandsdorpjes. Heel bijzonder om te zien hoe primitief en gelukkig die mensen nog leven daar.
Zondag zijn we vroeg opgestaan om met winnie mee naar de kerk te gaan. Ze moest daar optreden en zingen en vroeg of wij kwamen kijken, dus hup ik weer mee naar de kerk. Heel leuk om te zien hoe speciaal dat hier is, want iedereen komt hier op z'n allermooist naar de kerk, kindjes in jurkjes met hakjes en in pak. Het eerste uur werd er echt alleen maar gezongen en gedanst en de mensen gingen helemaal op in de muziek. Na een tijdje zaten er zelfs twee vrouwen op hun knieën te huilen op het podium van de muziek. Ook de mannen gingen helemaal los, daar kunnen ze in Nederland nog wat van leren;) Daarna kwam die preek, die was erg lang en saai. Tot slot werden alle speciale gasten genoemd en wij dus ook.... Toen moesten we nog langs de pastoor om kennis te maken en samen te bidden, heel bijzonder dat we zo open ontvangen werden. Daarna zijn we lekker met z'n allen gaan lunchen en morgen ga ik beginnen met werken en daar heb ik heel veel zin in;)
Nou het was weer een hele lap tekst en de volgende keer probeer ik hem korter te houden, maar heb ook zoveel al gezien en meegemaakt, dus ik hoop dat jullie zo toch een beetje op de hoogte zijn. Oja en de foto's van deze mooie uitzichten en zo volgen later;)
Groetjes..
-
15 Oktober 2017 - 19:57
Nelly Gianotten:
Hoi Jamie,
Wat leuk deze blog. Ik vond het leuk om te lezen, wat een andere wereld!
Spannend om ook les te gaan geven. Ik wens je veel succes en kijk uit naar je volgende bericht. Groetjes Nelly -
15 Oktober 2017 - 20:08
Marleen:
Hey Jamie!!! Gaaf joh allemaal! Leuk om je zo ge volgen! Geniet en Meis!!!!
-
15 Oktober 2017 - 21:34
Marga:
Hoi Jamie wat leuk wat jij allemaal mee maakt daar. Ik ga je zeker volgen.
Veel plezier nog daar geniet ervan ! -
15 Oktober 2017 - 21:34
Ellen Van Rijthoven:
Ha dushi!
Wat leuk dat je deze blog bijhoudt! Het is gaaf om te lezen wat je allemaal al hebt meegemaakt deze dagen en goed te horen dat je je zo fijn voelt daar. Ik kijk al uit naar je volgende verhalen! Succes en veel plezier deze week met de start op school. Ik ga genieten van de herfstvakantie :)
Veel liefs, Ellen -
15 Oktober 2017 - 21:51
Ellen:
hey lieverd wat leuk om te lezen hoe je dit allemaal beleeft. wat je ons vertelt komt dan nog beter over. ik kijk weer uit naar je volgende verslag. love you xxx -
15 Oktober 2017 - 22:02
Gerard :
Hee James....gaaf joh!
Hou die gasten maar op afstand!....Dongense Peeen zijn echt beter:-) -
15 Oktober 2017 - 22:15
Nellie:
Ha Jamie, wat een mooie ervaringen!! Super leuk om te lezen! Geniet morgen van je eerste werkdag, zal ook zeker weer een bijzondere, mooie ervaring worden! Hoop snel weer meer te mogen lezen!
Dikke kus! -
15 Oktober 2017 - 22:49
Monique :
Hoi Jamie,
Wat leuk om dit allemaal te lezen. Zo te horen ben je al een beetje gewend. Veel plezier bij het lesgeven. Kijk uit naar je volgende verslag. Groetjes Monique -
16 Oktober 2017 - 07:29
Eefje:
Ha Jamie,
Wat een heerlijk verhaal! Ik kijk al uit naar een vervolg!
Geniet ervan meid!!
Liefs Eefje -
17 Oktober 2017 - 08:30
Teuta Van De Wouw:
Hoi Jamie,wat onzettend leuk dat je dit met ons wilt delen,
wat een ervaring maak je mee, heerlijk om te lezen.
Heel veel liefs vanuit Goirle en een dikke warme knuffel xxx Teuta -
17 Oktober 2017 - 15:32
Monique Van Boxel:
Hey Jamie,
Je hebt al veel meegemaakt de eerste week en dit is nog maar het begin!
Leuk om je verslag te lezen, dat je er nog maar veel zult schrijven.
Heel veel plezier op school. Groetjes, Monique
-
25 Oktober 2017 - 18:23
Oma Mieke:
Ik vind het hartstikke leuk om te lezen. Je maakt echt veel mee , een heel ander leven!
Ik kijk uit naar je volgende verslag en je foto's.
Maak er een leuke tijd van
Groetjes oma
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
