Een reis door het geschiedenisboek....

Deze week geen blog over wat ik deze week heb gedaan, maar een korte update over hoe de mensen hier leven. Ik blijf mij elke dag verbazen over wat ik hier zie en hoe bijzonder de omgeving is, dus ik ga proberen om dit te beschrijven en jullie een beeld hiervan te geven. Allereerst heb ik iedere dag het gevoel dat ik door een hoofdstuk van een geschiedenisboek rijd. Ik kan mij echt niet voorstellen dat de mensen nog echt zo leven, zoals wij honderd jaar of zelfs langer geleden leefden in Nederland.

Terwijl ik iedere dag een uur in de schoolbus zit en over een zandpad rijd vol met kuilen en hobbels, want asfaltwegen kennen ze hier alleen bij hoofdwegen, zie ik rechts en links van mij huisjes. Deze huisjes zijn heel anders dan de huizen in Nederland. Ze zijn gemaakt van stenen, golfplaten, hout en worden besmeerd met klei o.i.d.. Naast dit huisje staat vaak nog een hokje gemaakt van bamboe, houtenpalen en vlechtwerk van takken. Dit kleine hokje dient als geitenstal of daar staan de koeien in. Voor het huis zie ik vaak vrouwen zitten die koken of de was doen. Je kan jezelf het haast niet voorstellen, maar koken doen ze hier nog op een vuurtje en wassen doen ze met koud water in een grote emmer. Natuurlijk zien niet alle huizen er zo primitief uit en heb je ook grote tegenstellingen, want er zijn ook mooie luxe en grote villa’s. Zelf woon ik ook in een best luxe huis met alle voorzieningen zoals warm water, wifi, stroom en generator, maar ook hier wordt nog gekookt op een open vuur en gewassen met de hand. ‘ik heb echt respect voor die meiden die elke dag voor elf personen koken zonder gas of een elektrisch pitje en op zaterdag de kleren en beddengoed wassen van twintig personen in een emmer met koud water’. Ik had verwacht dat er grote verschillen zouden zijn tussen Tanzania en Nederland en tussen de mensen hier, maar ik had nooit verwacht dat de verschillen tussen een relatief rijke Tanzaniaan en een gewone Nederlander nog zo groot zouden zijn. Zoveel dingen zijn zo vanzelfsprekend voor ons en ik had niet dat dat hier zo uniek is.

Als ik door de dorpjes rijd, kijk ik mijn ogen uit. Ze kunnen hier zoveel maken en doen met de natuur daar kunnen wij in Nederland nog wat van leren. Bij alles wat je om je heen ziet of wat gebruikt wordt , kan je zien waarvan het gemaakt is, dat is Nederland vaak niet meer het geval. Hier zie je bijvoorbeeld op bijna iedere hoek van de straat mensen achter houten of ijzeren karren lopen. Deze karren worden gebruikt als vervoersmiddel van spullen, maar ook als winkeltjes op straat, net als houtenhutjes of kleedjes die gebruikt worden om fruit of andere spullen te verkopen. Tussen deze kleedjes en hutjes zie je ook vaak een vrouwen achter een open vuurtje zitten, die hierop frituren, vis bereiden of anderen lekkernijen bereiden.

Bij ons in de tuin staan dus geiten, maar die zie je hier overal langs en op de weg. Vaak loopt er dan één of meerdere mannen bij die met een stok of een touw de koeien en geiten de goede richting opsturen. We staan dan ook regelmatig te wachten met de schoolbus op een koe of een kudde geiten die oversteekt‘.

Terwijl ik dit allemaal zie gebeuren vanuit de schoolbus zie ik heel veel kinderen lopen in een schooluniform. De meeste kinderen gaan namelijk lopend naar school en sommige moeten wel meer dan een half uur lopen. Soms komen we een onderweg een jongetje tegen en die mag dan een stukje met ons meerijden, zodat hij minder ver hoeft te lopen. Hij zit dan ongeveer tien minuten in de bus, moet je voorstellen dat hij normaal heel dat stuk alleen moet lopen. Ik vind dat zo zielig om te zien.

Andere dingen die mij doen denken dat ik door een geschiedenisboek rijd en mij doen verbazen zijn;
Ze maaien hier het gras en knippen de heg met een kapmes. Gewoon zo’n mes waarmee ze ook de jungle in gaan. Aan de kant van de weg en in de tuin groeien gewoon de bananen. Bij sommige huizen staan grafstenen in de tuin en daar wordt dan de hele familie begraven. Heel bijzonder, maar ook een akelig idee dat daar mensen begraven liggen. Er is hier geen waterleiding, maar de rijkere mensen hebben een grote ton naast het huis met de watervoorraad. De andere mensen moeten een stukje lopen naar de algemene kraantjes waar ze water kunnen halen. Ook kennen ze hier geen vuilnisbakken of vuilniswagen, dus al het afval ligt of op de grond of wordt verzameld en opgebrand. Best handig want dan kan je meteen koken en ben je van je afval af. De vegers waarmee ze vloer en straten vegen worden gemaakt van twijgjes. Ik wist dat dit land nog in ontwikkeling was, maar had nooit verwacht dat zoveel kleine dingen nog ontwikkeld moesten worden en dat mensen zo creatief konden omgaan met alles wat de natuur te bieden heeft.

Ik hoop dat jullie zo een beetje een beeld hebben van de omgeving en hoe de mensen hier leven. Voor een beter beeld komen onder deze blog later deze week nog wat foto’s. Volgende week zal ik weer een blog schrijven van mijn activiteiten en wat ik beleefd heb de afgelopen weken.