Live for the moments you can't put into words

Het is weer maandag, dus tijd voor een nieuwe blog! De tijd vliegt hier, nog maar twee weken en dan ga ik naar mijn tweede project. Ik had in de vorige blog niks geschreven over mijn activiteiten die week, dus in deze blog de hoogtepunten van afgelopen weken! Live for the moments you can't put into words! Ik heb zoveel mooie en bijzondere dingen gezien en meegemaakt, dat ik het bijna niet kan omschrijven in woorden, maar ik ga het toch proberen!

Op woensdag 8 november was ons huisgenootje jarig en dit gingen we traditioneel vieren met de familie van het huis. Ze had samen met de meiden die hier in huis werken gekookt voor ons, de familie en de meiden. Het was echt een feestmaaltijd met pasta, groente, gebakken aardappelen, chapati (soort pannenkoek), guacamole en een fruitsalade. Het was echt super lekker. We zaten met de familie in een kringetje en hebben eerst gezongen en genoten van het eten, dat was nog een beetje ongemakkelijk, omdat de culturen zo verschillend zijn en we allebei niet wisten wat we van elkaar verwachtten. Gelukkig ging na het eten de muziek aan en hebben we gedanst. We kregen zelfs dansles en ze leerde ons de dans van hier. Ook hebben we nog limbo gedanst en dat allemaal op typische Afrikaanse muziek. Na een tijdje was het tijd voor de cadeautjes. Dat is hier ook een heel ritueel, de jarige gaat in het midden zitten. De rest danst eromheen en om de beurt moet je voor de jarige dansen. Dit was heel bijzonder, omdat ze hier best wel met de billen schudden, dus het leek soms meer een lapdance, maar het was super leuk om te zien en mee te maken. Tot slot hebben we een nog een super lekkere cake gedeeld en toen was het echt tijd om naar bed te gaan, want de volgende dag had iedereen gewoon weer stage.

Zaterdags zijn we naar een Masaimarkt gegaan, dit is een nomadische markt. De markt verplaatst dus steeds naar een andere plek, dit komt omdat de masaifamilies uit allerlei gebieden komen. Deze families verplaatsen, dus dan verplaatst de markt ook. ’s Morgens vroeg vertrekken deze mensen al met hun dieren of spullen naar de markt, want sommige mensen moeten uren lopen voordat ze op de markt zijn. De markt bestaat uit drie onderdelen; die met stoffen, met eten en met dieren. Op de markt met dieren zie je overal geiten aan elkaar gebonden staan of met hun koppen aan elkaar of de poten bij elkaar gebonden. Je ziet soms ook mensen lopen die een geit meesleuren aan twee poten, ik vond dit super zielig om te zien, maar dat is hier heel normaal. Ook waren er een hele hoop koeien en ezels die ze probeerden te verkopen. Het onderhandelen gaat hier niet met praten, maar met gebaren, ieder getal heeft een gebaar, dat was bijzonder. Na de dierenmarkt zijn we naar de markt gegaan waar ze eten verkochten. Daar zaten overal vrouwen met groente en fruit of ze zaten achter een vuurtje en maakten lekkernijen. Deze hebben we natuurlijk ook even geproefd en waren super lekker. Op de stoffenmarkt zie je overal kleedjes met kleren, stoffen, schoenen of slippers. Grappig om al die slippers gemaakt van autobanden bij elkaar te zien.
Na deze super ochtend zijn we naar een Masaidorpje gegaan. Eerst moesten we een heel stuk lopen door de heuvels. Ik blijf mij verbazen over hoe mooi de natuur hier is, hoe mooi de uitzichten zijn en hoe weinig gebouwen je hier ziet. Echt genieten om hier rond te lopen. Bij het dorpje kregen we eerst uitleg over de masai cultuur. Dit is zo anders dan wij kennen. Een dorp bestaat hier namelijk uit 1 man en de rest van de huisjes zijn van zijn vrouwen. Een man heeft hier nl. meerdere vrouwen, soms wel acht en meer dan 50 kinderen! Dit is afhankelijk van hoe veel geiten en koeien hij heeft, want hoe meer vee hij heeft, hoe meer kinderen hij nodig heeft om daar op te letten. En om kinderen te krijgen heeft hij vrouwen nodig. Ze beredeneren hier alles zo anders dan wij in Nederland. Het is ook zo dat de vrouw altijd bij de man gaat wonen en dat de man de vrouwen mag uitkiezen. Maar voordat een jongen een man wordt moet hij eerst een test doen, deze bestaat uit meerdere onderdelen. Hij wordt eerst voor drie maanden alleen de bush ingestuurd en moet hier zien te overleven van de natuur en met zichzelf. Hij moet een leeuw doden en deel hiervan mee terugnemen naar het dorp als bewijs. Daarna wordt hij zonder verdoving besneden en mag daarbij niet huilen of knipperen, want dat is een teken van zwakte en tot slot wordt hij op een 30 daagse cultuurcursus gestuurd. Als hij dit allemaal doorstaat, volgt er een ceremonie en wordt hij geschminkt en is hij een echte man en klaar om een dorp te starten. Echt ongelooflijk, want deze jongens zijn vaak tussen de 15 en 18 jaar oud!! Na deze indrukwekkende informatie gingen we een huisje binnen. Deze zijn super klein en primitief. Er is eigenlijk niks alleen een bed ter grootte van een tweepersoonsbed waar een vrouw met ongeveer vier kinderen slaapt. Alles is ook puur gemaakt van dingen uit de natuur. De muren worden gemaakt van klei, alleen als het hard regent, gaat de helft eraf en moeten ze opnieuw beginnen met de muren besmeren. Wat mij verbaasde was dat het maken van de huizen ook een vrouwentaak is. De vrouwen hebben hier sowieso veel meer taken en verantwoordelijkheden. De man is er vooral voor de bescherming. Ik vond het heel indrukwekkend om te zien en te horen en verbaas mij erover dat er hier nog zoveel mensen zijn die bewust kiezen om zo dicht bij de natuur te leven zonder luxe.

Zondag hebben we een lekker relaxed dagje gehad en zijn we naar het zwembad geweest. Waar we heerlijk hebben liggen zonnen en hebben gezwommen. Ik ben blij dat we af en toe naar het zwembad gaan, want echt bruin word ik hier niet! Je loopt nl. altijd met een lange broek en met t-shirtjes, dus ik ben lekker boerenbruin.

Op 7 december begint hier al de zomervakantie, dus stoppen helaas mijn werkzaamheden op Dinka school. Ik ben hier met het doel gekomen om te werken en daarna nog even te reizen en op 7 december ben ik pas op de helft. Gelukkig heeft Marjolein een ander project gevonden waar ik tot kerst mij kan inzetten. Vrijdag ben ik dus naar Isoitok geweest, dit is een tentenlodge vlakbij een national park. Het bijzondere aan deze lodge is dat alles duurzaam is en zelf gemaakt en dat ze met de verdiensten masaifamilies helpen.
Bij deze lodge zit ook een schooltje waar kinderen van de masai onderwijs krijgen. Het niveau is een beetje te vergelijken met een kleuterklas alleen hebben deze kinderen nog nooit onderwijs gehad, dus varieert de leeftijd van 5 tot 10 jaar. De kinderen spreken allemaal masai’s en een beetje swahili, maar nauwelijks Engels. Het was dus super bijzonder om met deze kinderen te communiceren. Je moest echt contact maken met de kinderen en met gebaren uitleggen wat je bedoelde. Vanuit de lodge moesten de brandblussers getest worden, dus wij gingen hier met de kinderen naar kijken en ze kregen meteen uitleg over vuur en wat je dan moest doen. Ik vond het super mooi om te zien dat ze hier ook in de praktijk leren en alles aan elkaar proberen te koppelen. De leerkracht van dit klasje is geen echt leerkracht en heeft hier geen studie voor gehad. Ik ga dus samen met hem kijken hoe we de kinderen het beste letters, cijfers en kleuren kunnen aanleren. We gaan doelen opstellen voor een jaar en daar structuur in aanbieden. Het lijkt mij echt super gaaf om mijzelf hierin te verdiepen en zo dichtbij de masaicultuur te werken en te verblijven.

’s Middags moest Chris tijdens de lunch een training geven aan het personeel en ik mocht daarbij zijn, dus ik dacht we gaan praten met het personeel. Dit bleek net iets anders te gaan. Wij waren nl. zogenaamde gasten en het personeel moest laten zien hoe ze gasten bediende, wat ze moesten zeggen en uitleg geven over de omgeving. We werden dus begeleidt naar het mooiste plekje van het restaurant met een fantastisch uitzicht over de manyara en ik kreeg een super lekker drie gangen menu. Ik voelde me toen echt een prinsesje. Na de lunch ben ik met twee gidsen een wandeling gaan maken naar de top van de berg, waar weer een fantastisch uitzicht was en heb ik een super leuk gesprek gehad over het verschil in respect tussen mannen in vrouwen in Nederland en bij de masai. Ik vind het zo interessant om de gedachtegang en de manier van denken van andere culturen te horen en te begrijpen waarom ze denken zoals ze denken. Vanaf 11 december ga ik dus in deze tentenlodge slapen en lesgeven aan masai kindjes. Ik ben super benieuwd en heb er super veel zin in. Nadat ik ongeveer twee uur had gereisd en thuis was, moest ik snel mijn tas pakken en de taxi in, want we gingen dit weekend een weekendje naar Moshi.

Zaterdag hebben we een super gave dagtrip gedaan. We zijn gaan wandelen naar het eerste stoppunt van de Kilimanjaro!! We moesten ongeveer 8 km lopen langs riviertjes, prachtige natuur over bruggetjes en vooral klimmend omhoog. Het was best zwaar, maar omdat het pad zo mooi was, viel het erg mee en heb ik enorm genoten. Eenmaal boven op 2700m hebben we lekker gegeten en zijn toen nog verder naar boven gelopen naar een krater. Dit was echt super mooi! Daarna was het tijd om naar beneden te gaan. We hadden ongeveer tweeënhalf uur om beneden te komen, want daarna zou het park sluiten, dus we zijn regelrecht naar beneden gelopen. Na ongeveer 7 ½ uur lopen en 22 kilometer verder, waren we weer terug op het startpunt. Het was echt een super mooie klim en ik heb zo genoten van de uitzichten en de natuur en nu weet ik het zeker; ik ga naar de top! Gelukkig kreeg ik die avond van mama de bevestiging dat ik bij hen kan aansluiten. Dit betekent dat ik mijn reis met mama ga afsluiten en dat we gaan proberen om samen naar de top van de Kilimanjaro te komen! Ik moet dus de komende weken wel even gaan trainen en sporten, want dat heb ik al zeven weken niet meer gedaan. Mama, Monique en Germaine ik weet zeker; het gaat ons lukken en dit wordt echt een fantastisch hoogtepunt en een super afsluiter van mijn reis!!

Nadat we lekker lang hadden geslapen, want we waren toch best wel moe van de hele dag lopen, zijn we op zondag naar de hotsprings gegaan. Ik wist niet dat de natuur zulke mooie dingen te bieden had. Ik kan serieus niet in woorden omschrijven hoe mooi het hier was. We reden eerst ongeveer een uur over een droge weg met overal baobab bomen, een super droge omgeving. Toen kwam we opeens bij een soort bos van palmbomen aan en in het midden van dat bos zat een super mooi meertje met een liaan waar je aan kon slingeren en waar je kon zwemmen. Je moet de foto’s maar bekijken, want ik kan echt niet uitleggen hoe mooi dit was. Hier hebben we lekker gezwommen en gepicknickt en aan het einde van de middag zijn we weer met de bus naar huis gegaan.

Verder werk ik op dinsdag tot vrijdag op Dinka en daar blijf ik kinderen extra begeleiden met rekenen en lezen en geef ik twee kinderen extra bijles Engels. Ik verzorg de sport-, theater- en knutsellessen. Deze week heb ik mij verdiept in de welcomingtest. Deze test wordt afgenomen bij nieuwe leerlingen om het niveau te bepalen. Hier heb ik een scoreberekening voor gemaakt en een handleiding voor Dinka, omdat ze niet zo goed wisten hoe ze hem moesten gebruiken. Ik vind het super interessant om te weten wat het niveau van deze kinderen is en wat de verschillen zijn met de Nederlandse kinderen, dus dit was een perfect project. Deze week hebben de kinderen examens, dus zullen we vooral andere taken doen en volgende week is dan al mijn laatste weekje, helaas.
Op vrijdag gaan we altijd uiteten met alle huisgenoten om te vieren dat het weekend is! Deze groep wordt ook steeds groter, want we wonen nu met 13 mensen bij mama Mackrime en vaak gaan er ook nog een aantal andere vrijwilligers mee, dus meestal zijn we met 16 personen als we gaan eten. Een hele groep, maar zo gezellig! Iedereen zit hier met een andere reden en doel en dat maakt het zo leuk en gevarieerd.

Zo dit was mijn levensverhaal van de afgelopen weken weer, ik hoop dat jullie het weer boeiend vonden! Ik ben benieuwd naar jullie reacties en jullie horen snel weer van mij!
Ps; de foto’s van de vorige blog staan erbij;)